Το Δεσποινάκι με κάλεσε να παίξω σε αυτό το ωραίο μπλογκοπαίχνιδο... Θα το είχα κάνει εδώ και μέρες αλλά ήθελα να κατέβω στο λιμάνι να τραβήξω μια καλύτερη φωτογραφία να ταιριάξω με αυτό που θα έγραφα. Φυσικά δεν πρόλαβα με όλα όσα έχω στο κεφάλι μου αυτόν τον καιρό κι έτσι παίζω χωρίς την καταλληλότερη φωτογραφία.
Ο κανόνας του παιχνιδιού είναι να γράψεις τον στίχο ή την φράση που χρησιμοποιείς όταν κλείνεις μια υπόθεση που δεν τραβάει, όταν κάτι τελειώνει και θέλεις να.. κλειδώσεις και να βάλεις λουκέτο. "Στίχο καπάκι" όπως γράφει...
Τα τελευταία χρόνια έφτασα πολλές φορές σε μια τέτοια κατάσταση. Πολλοί φίλοι καλοί κι αγαπημένοι, πολλοί δικοί μου άνθρωποι που άφησα... Δεν θα μπορούσε να πει ποτέ κανείς για μένα ότι τα παρατάω εύκολα ή ότι αφήνω πίσω χωρίς δεύτερη σκέψη ότι αγαπώ. Δίνω πολλές ευκαιρίες και μένω κοντά πολύ καιρό ελπίζοντας σε κάτι καλύτερο. Όσο περισσότερο αγαπώ τόσες περισσότερες ευκαιρίες δίνω. Όταν πια καταλαβαίνω ότι δεν υπάρχει τίποτα να περιμένω, φεύγω για πάντα. Ο "στίχος καπάκι" μου ήταν : "Απίκου πάντα οι άγκυρες και οι κάβοι πάντα ντούκια" ή πιο απλά για εκείνους που δεν είναι θαλασσινοί και δεν έχουν καλές σχέσεις με τον Καββαδία "Πάμε για άλλα".
Ο στίχος χρησίμευε κάθε φορά σαν ξόρκι ... Ξόρκιζα την λύπη ή το θυμό ή ακόμα και την αδιαφορία. Έκλεινα την πόρτα κι έλυνα κάβους, σήκωνα άγκυρα και ...έφευγα.
Προσκαλώ όλους τους φίλους μου εκεί δεξιά να παίξουν ... Ξέρω ότι ειδικά της Ναταλίας θα της αρέσει αυτό το παιχνιδάκι αλλά κι οι υπόλοιποι από έσας που θέλουν να παίξουν... θα χαρώ να διαβάσω το στίχο-καπάκι σας!
15 σχόλια:
Πολυ μ' αρεσει μα παρα πολυ! Σ' ευχαριστω μαι λειντυ. Φαντασου να τα βαλουμε ολα αυτα τα καπακια που παρεθεσε ο μπλογκοκοσμος μαζι και να κανουμε ενα ποστ "απαξιωση" . Κατα καιρους εχω πει οτι τα παιχνιδια δε μ' αρεσουν αλλα η αληθεια ειναι οτι μερικα ΜΟΝΟ μ' αρεσουν, περιεργα μπλογκο-οντα ειμαστε, τι το παλευεις!
Φιλακιαααα!
Εγώ ευχαριστώ Δεσποινάκι μου για την πρόσκληση :)
Δεν έχω προλάβει να διαβάσω τις φράσεις-καπάκια των υπόλοιπων μπλογκερς αλλά είμαι σίγουρη ότι θα ήταν ένα πολύ ενδιαφέρον ποστ! Αστείρευτη η μπλογκόσφαιρα... μην το παλεύεις!
Φιλάκια πολλά!
μολις τωρα το ειδα
ο στιχος καπακι της lady δεν θα μπορούσε να ηταν αλλος από αυτό το στιχο του Νικόλα...
ευχαριστώ για την προσκληση
μπορώ να το παιξω στα χαλάσματα?
μου ταιριαζει εκει καλυτερα να μιλησω
Ναταλάκι όπου θέλεις μπορείς να παίξεις...
Ξέρεις, ο λόγος που δεν κάνω πια ονομαστικές προσκλήσεις είναι γιατί δεν θέλω να φέρνω σε δύσκολη θέση τους ίδιους πάντα (μιας και δεν έχω και πολλούς) φίλους να παίζουν, τους αρέσει-δεν τους αρέσει, έχουν-δεν έχουν χρόνο. Ξέρω ότι εσύ ειδικά, σαν εμένα, δεν έχεις κανένα πρόβλημα με ότι παιχνίδι κι αν προκύψει αλλά και πάλι θέλω να νιώθεις ελεύθερη να παίζεις όποτε μπορείς και όπου θέλεις...
Σήμερα έχω το πρωινό μου χαλαρό και σκοπεύω να πιω καφέ με την ησυχία μου και να χαζέψω αρκετή ώρα. Θα τα πούμε κι αλλού λοιπόν.
Φιλάκια από εδώ!
Το ραβδάκι είναι υπερβολικά ευγενικό. (Αντί να πέφτει βούρδουλας που αργούμε να παίξουμε μερικοί μερικοί... ) :-)
Ε όχι και βούρδουλας Φαντασματάκι... Το πολύ πολύ να πέσει κανένα κουλουράκι από αυτά που ψήνω... (Το είχα υποσχεθεί στα καμάρια μου ότι την πρώτη μέρα που θα είχα ελεύθερη θα φτιάχναμε παρέα)
Όσο για τα ραβδάκια... αυτά τα αφήσαμε πίσω... Απίκου πάντα οι άγκυρες και οι κάβοι πάντα ντούκια!
Φιλάκια
Καλή μου Lady Blue τα κατάφερες βλέπω ,πας για άλλα. Γιατί δεν είμαι φίλος στα δεξιά σου; Καλά πάω να ροκανίσω κανένα σίδερο.
Σιδερά μου , μάλλον δεν κοιτάς προσεκτικά εκεί στα δεξιά μου. Από καιρός είσαι στη λίστα με τους φίλους μου... Άσε για λίγο τα σίδερα και πιάσε δουλειά.
Ακόμα περιμένω τον μύθο της ζωγραφιάς σου!!!
Απαλόφωνη Lady Blue , όντως τα μάτια μου ( και να πεις έχω μιοποία ,δεν έχω!!),μάλλον με εξαπάτησαν με τόσο μπλε γύρω. Πέρνα από το βιβλίο των ευχών ,δημοσίευσα τον μύθο που σου έταξα. Είμαι σίγουρος ότι θα σ’ αρέσει και θα βρεις και κάποιο καλό τραγούδι να μου πεις γι’ αυτόν, με την αγγελική φωνή σου.
Είναι τα μαγικά κόλπα του μπλογκ μου αυτά Σιδερά... Τα γαλάζια τραβάν την προσοχή και η ταχυδακτυλουργός κάνει τα κόλπα της (τις ζαβολιές της δηλαδή... ποία κόλπα)!
Πάω να διαβάσω το μύθο... Τώρα είδα και στα feeds μου ότι έχεις αναρτήσει ποστ!
Καλώς σε βρήκα καλή μου! Τι ωραίο παρεάκι που είστε εσείς? Να σου ζητήσω μια χάρη? Μπορώ να δανειστώ τον δικό σου στίχο-καπάκι, μέχρι να βρω κι εγώ τον δικό μου? Νομίζω ότι αυτό το "Απίκου πάντα οι άγκυρες και οι κάβοι πάντα ντούκια" θα με βοηθήσει για να "ξορκίσω το κακό" αυτόν τον καιρό.
θα περνάω από εδώ γιατί έχετε πλάκα!
Καλώς την κοπέλα με τα καναρινιά... Φυσικά και μπορείς να χρησιμοποιείς το στίχο.. άλλωστε κι εγώ κλεμμένο τον έχω από το "Τραβέρσο"
Όσο για το παρεάκι... Μια χαρά είμαστε... όταν είμαστε! Βλέπεις οι περισσότεροι της παρέας ξεχνιόμαστε λιγάκι μακρυά από τα e-σπίτια μας! Ίσως βαρεθείς να περιμένεις την επόμενη ανάρτηση! αν σε φέρνει όμως ο δρόμος να περνάς να τα λέμε... :)
Διακοπες πηγες μαι λειντυ; Σε εχασα, και θελω να ξερω μονο οτι εισαι καλα!
lady
εγω αποψε δημιουργησα μετα απο εικοσι μερες
η σειρα σου τωρα
@Δεσποινάκι
Οι διακοπές μου ουσιαστικά άρχισαν εδώ και λίγες μέρες αλλά δεν μπορώ να πω ότι ξεκουράζομαι... Δεν θα μου στείλουν δουλειά ως τα τέλη Αυγούστου, και δεν έχουμε σχολείο και εξωσχολικές δραστηριότητες να τρέχουμε κάθε μέρα. Αλλά ασχολούμαι όλη μέρα με τα παιδιά, πάμε καθημερινά για μπάνιο, κάνουμε βόλτες με τα ποδήλατα, κατεβαίνουμε στο λιμάνακι για παγωτό.... και προσπαθώ να ξεκουραστώ γιατί καταλαβαίνω ότι οι δυνάμεις μου με εγκαταλείπουν.
@Ναταλία μου, μόλις σήμερα είδα ότι έγραψες και μου άρεσε πολύ.
Για να είμαι ειλικρινής εγώ δεν ξέρω πότε θα ξαναγράψω... Το μυαλό μου αυτην την εποχή είναι εντελώς μουδιασμένο και δεν μπορώ ούτε να σκεφτώ, ούτε να γράψω! Ξέρω ότι όταν με το καλό ανακτήσω δυνάμεις θα μου έρθει από μόνο του... Αλλά δεν θέλω να με πιέζω... Αυτό το μπλογκ δεν θέλω να γίνει ποτέ βραχνάς και "πρέπει"!
Φιλάκια και στις δυό σας!
Δημοσίευση σχολίου