Ένα ζεστό και μουντό ανοιξιάτικο πρωινό που έδειχνε ιδανικό για μια οικογενειακή εκδρομούλα από την ειδυλλιακή παραθαλάσσια εξοχή στην πολύβουη πόλη!
Προορισμός : Ακρόπολη και Πλάκα!
Τα αθάνατα μάρμαρα, βουβά κι επιβλητικά νομίζεις πως έπεσαν από τον ουρανό και ακολουθώντας κάποιες Θεϊκές οδηγίες πήραν σχήμα και δημιούργησαν το θαύμα …
Τα κορίτσια με την λυγερή κορμοστασιά, που αντιστέκονται στη φθορά του χρόνου, και διατηρούν την ομορφιά τους στον αιώνα των αιώνων …
Και η τσιμεντένια θέα… η βαριά ατμόσφαιρα, το ελαφρύ ανοιξιάτικο αεράκι που ενώνεται με τα αέρια των εξατμίσεων που αναδίνουν τα εκατομμύρια των αυτοκινήτων του λεκανοπεδίου …
Κι επειδή ο ποιητής τα έγραψε καλύτερα από μένα …
(…)
τί θλίψη θὰ ἤτανε — Θέ μου -
τί θλίψη
ἂν δὲ μὲ παρηγοροῦσε τὴν καρδιὰ
ἡ ἐλπίδα τῶν μαρμάρων
κι' ἡ προσδοκία μιᾶς λαμπρῆς ἀχτίδας
ποὺ θὰ δώση νέα ζωὴ
στὰ ὑπέροχα ἐρείπια
ἀπαράλλαχτα ὅπως
ἕνα κόκκινο λουλοῦδι
μεσ’ σὲ πράσινα φύλλα.
Αθήνα, πόλη μαγική...
* Οι φωτογραφίες προορίζονταν για το άλλο μου μπλογκ… το φωτογραφικό όπου έγιναν ποστ. Σκέφτηκα να τις φέρω κι εδώ γιατί μετά από κάποιο σχόλιο της Ναταλίας, έριξα μια ματιά και μου φάνηκε ερημωμένο το καημένο το μπλογκάκι, και όπως φαίνεται θα μείνει έτσι για πολύ καιρό, αν δεν αποφασίσω να το κλείσω κιόλας, λόγω αδυναμίας της γράφουσας να το συντηρήσει! Ποστάρω λοιπόν, έστω και με κατεψυγμένο ποστ, για να μην αραχνιάσει!
* Οι στίχοι φυσικά είναι του Νίκου Εγγονόπουλου, το περίφημο «Τραμ και Ακρόπολις»
* Αν θέλετε να δείτε τις φωτογραφίες λίγο καλύτερα από αυτό που επιτρέπει ο Blogger κάντε κλικ πάνω τους.
11 σχόλια:
Στης Ακρόπολης την πόλη έστησα τον πάγκο μου μια μέρα, με θυμάσαι; Αγόρασες από κοντά μου μια άρπα σιδερένια. Μου είπες, “θα ‘ναι αρκετή να συνοδεύει τα τραγούδια μου; Θα είναι αρκετή να συγχαίρει τις κυανές αποχρώσεις της διάθεσης μου;” Και σου ’πα, “καλή μου Lady Blue όλα μπορούμε να τα αλλοιώσουμε ,το θέμα είναι αν ξαναφτιάχνονται”.
Αν δεν ξαναφτιάχνονται, ίσως είναι καλύτερα να μένουν αλλοιωμένα... Μερικά πράγματα είναι καλύτερα να μην προσπαθούμε να τα επαναφέρουμε στην αρχική τους κατάσταση... γιατί το μόνο που θα πετύχουμε είναι την ολική καταστροφή τους.
Σ' ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψη Σιδερά. Η άρπα που μου έδωσες συνοδεύει μια χαρά τα τραγούδια μου και τονίζει τις αποχρώσεις της διαθεσής μου.
Επι τελους! Καθε μερα μπαινω και να που σημερα ανοιξα τα ματια διαπλατα! Οχι να μη το κλεισεις, να γραφεις οποτε μπορεις και οτι μπορεις. Ετσι οταν πηγαινεις μια βολτα εκει που θαθελα να παω κι εγω. Εντοη η ομορφια και η παρουσα και η απουσα στις φωτογραφιες σου. Μαι λειντυ, χαιρομαι που σε γνωρισα!
Δεν μου πάει η καρδιά να το κλείσω βρε Δεσποινάκι μου... αλλά νομίζω ότι του άξιζε μια καλύτερη τύχη του φτωχού μπλογκακίου μου από μένα που το παραμελώ ... φριχτά και αδυσώπητα :))
Κι εγώ χαίρομαι πολύ που σε έχω γνωρίσει Δεσποινάκι...
Εντελώς αντικειμενικά, ψηφίζω να μείνει. Φρικτά και αδυσώπητα παραμελημένο για τις ώρες των μπλουζ. Εξάλλου το "φρικτά και αδυσώπητα" δε λέγεται με εικόνα, λέγεται; :-)
Μες στην αντικειμενικότητα πάλι το Φαντασματάκι μου!
Πρέπει να βρω ένα τρόπο να τραβώ φωτογραφίες με φρικτές και αδυσώπητες εικόνες.... Σαν την περσυνή με τον ήλιο στα κάρβουνα... θυμάσαι?
Όχι μόνο θυμάμαι, την έχω φυλαγμένη στο δίσκο, παρέα με άλλες της ίδιας φωτογράφου. Κι αυτή, κι άλλα πολλά "που θέλουμε να αφήσουμε πίσω... αλλά όχι να λησμονήσουμε", είναι κρίμα να κλείσει το μπλογκ και να χαθούν.
Αν μη τι άλλο, για να μπορούμε να γράφουμε κάτι σαν το ακόλουθο: Χρόνια Πολλά για σήμερα.:-)
Οχι τετοιες φωτογραφιες, να μη ξαναδοθει η ευκαιρια για τετοιες. Να μεινει καλα λεει το φαντασματακι, ειναι μια γωνιτσα να κρυβεσαι (μη κοιτας που εμεις ξερουμε την κρυψωνα)
Χρονια πολλα, να σε χαιρονται τα καμαρια σου κι εσυ να χαιρεσαι τη μαμα σου. Φιλακια.
Αχ! Αθήνα πόλη μαγική...
να ... με ενέπνευσες και θα γράψω κανένα ποιηματάκι
δεν πας πουθενά, εδώ, με φρέσκα ή κατεψυγμένα
θα σου στείλω σημερα και πρόσκληση...
@Φαντασματάκι
Ευχαριστώ πολύ κι εσύ να χαίρεσαι τη μανούλα σου! Ελπίζω να της πήγες σήμερα τριαντάφυλλα σαν κι αυτά που μου έφεραν τα καμάρια μου... Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να κάνεις την μαμά να λιώνει! Σου μιλάω εκ πείρας!
@Δεσποινάκι
Χμ! Λάθος έκφραση! Όταν έγραψα "Πρεπει να βρω έναν τρόπο να τραβώ φωτογραφίες με φρικτές και αδυσώπητες εικόνες" έπρεπε να συνεχίσω την πρόταση "χωρίς να συμβαίνει τίποτα κακό"!
Χρόνια σου Πολλά κι εσένα, Να χαίρεσαι τα παιδιά σου και να τα καμαρώνεις πάντα! Κι επίσης να χαίρεσαι και την αξιολάτρευτη Κα Δάφνη! Χρόνια της Πολλά!
@Ναταλία μου
Δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι να σε εμπνέω! Το καταδιασκέδασα το ταξίδι στην Καραιβική! Τέτοιες εμπνεύσεις να σου δίνω πάντα!
Όσο για την πρόσκληση ... ποτέ δε λέω όχι σε προσκλησούλες... Ακόμα κι όταν έχω περάσει μια εβδομάδα προετοιμάζοντας πάρτυ γενεθλίων για 40 τερατάκια, κι ετοιμάζομαι για μια εβδομάδα που στο τέλος της πρέπει να παραδόσω δουλειά!!!!
Φιλιά σε όλες σας!
Και Χρόνια Πολλά σε όλες τις μανούλες του κόσμου!
Δημοσίευση σχολίου