Φίλες

Το θέμα του νέου παιχνιδιού είναι η φιλία, και το Δεσποίνακι που με κάλεσε να παίξω, έγραψε για τις φίλες της. Έριξα μια ματιά σε blogs που έπαιξαν στο παιχνίδι κι είδα ότι οι περισσότεροι έγραφαν γενικότερα για την φιλία. Εγώ θα ακολουθήσω το παράδειγμα της Δέσποινας, όχι μόνο επειδή ήθελα από καιρό να αφιερώσω ένα ποστ σε αγαπημένες φίλες, αλλά κι επειδή πιστεύω ότι η φιλία, σαν έννοια, έχει πάντα τα χαρακτηριστικά του φίλου που βρίσκεται πιο κοντά σου τη συγκεκριμένη στιγμή.
Ας μιλήσω για τις φίλες μου λοιπόν…
Μαέστρο… μουσική!

Αντίθετα από τη σημερινή μου αντικοινωνικότητα, σαν παιδί ήμουν συνεχώς περιτριγυρισμένη από άλλα παιδάκια. Και σαν έφηβη, είχα τις παρέες μου. Ακόμα και τότε όμως είχα τη λογική να ξεχωρίζω τις παρέες από τις φίλες.

Από την Τετάρτη δημοτικού ως την Τρίτη Λυκείου καθόμουν στο ίδιο θρανίο με τη Νίκη, κάναμε δύο φορές την εβδομάδα μαζί μάθημα γαλλικών με την Μαμζέλ Μπριζίτ, και περνούσαμε τις Κυριακές παρέα, μία στο δικό της σπίτι, μία στο δικό μου. Ήταν ο μόνος τρόπος να μην κλειδαμπαρωθώ στο δωμάτιό μου όλη την Κυριακή, χωρίς να μιλάω σε άνθρωπο. Γελούσαμε πολύ και συχνά. Κλαίγαμε πολύ, αλλά όχι συχνά. Μαλώναμε δις ημερησίως, και τα ξαναβρίσκαμε ύστερα από λίγο. Τώρα βέβαια αυτά τα «πολύ» τα κόψαμε!! Είμαστε κουμπάρες πια… την πάντρεψα μια συννεφιασμένη μέρα του Σεπτέμβρη και από τότε είπαμε να σοβαρέψουμε λίγο ….

Στα μέσα της δεκαετίας του ’80 η μαμζέλ Μπριζίτ είχε την φαεινή ιδέα να μας βάλει να αλληλογραφήσουμε με παιδιά από τη Γαλλία για εξάσκηση. Ο …pen-pal της Νίκης ο Ζαν Φιλίπ ήταν ο κλασικός δωδεκάχρονος τεμπελάκος….. Απαντούσε κάθε 4 γράμματα και ήταν λιγόλογος και πάντα βιαστικός. Σε μένα έτυχε η Σεβερίν. Και η Σεβερίν με βοήθησε μεν να εξασκήσω τα γαλλικά μου αλλά έγινε και φίλη μου. Αλληλογραφούσαμε τακτικότατα για πολλά χρόνια. Συναντηθήκαμε πρώτη φορά όταν τη φιλοξένησα ένα μήνα το καλοκαίρι που ήμασταν κι οι δύο 17, και το επόμενο καλοκαίρι με φιλοξένησε εκείνη στο εξοχικό τους στην Τουλόν. Συναντηθήκαμε ξανά 2-3 φορές από λίγες μέρες κάθε φορά. Υπήρξαν φορές που χαθήκαμε και ξαναβρεθήκαμε μετά από μήνες. Τώρα τελευταία το διαδίκτυο μας έχει φέρει και πάλι κοντά. Αυτό που με κάνει πάντα να τη θεωρώ πολύ σημαντική φίλη είναι ότι όσα χρόνια και αν περάσουν, ξέρω ότι την πρώτη στιγμή που θα κοιτάξει η μία την άλλη θα νιώσουμε σαν εκείνα τα δεκαεφτάχρονα κοριτσόπουλα που βάζαν στοίχημα τα λιπ γκλος τους, ποια θα καταφέρει να μαυρίσει γρηγορότερα.

Πριν φτάσω στην τρίτη (από χρονολογικής άποψης…. Πρώτη από σημασιολογικής όμως… το τονίζω γιατί αν δεν το τονίσω, φωτιά θα πέσει να με κάψει) θέλω να αναφερθώ και σε δύο παιδιά, που δεν πρόλαβαν να γίνουν τόσο σημαντικοί φίλοι στη ζωή μου, αλλά εγώ πάντα θα τους θυμάμαι έτσι. Την Τάνια που έφυγε στα 20 της χρόνια, και το Βαγγέλη που έφυγε στα 25. Η πρώτη ήταν συμφοιτήτρια μου, ο δεύτερος συμμαθητής που συνάντησα ξανά μετά από χρόνια και … κάναμε παρέα … πριν χαθούμε ξανά, αυτή τη φορά για πάντα.

Για πολύ καιρό πίστευα ότι από κάποια ηλικία και μετά δεν δένεσαι εύκολα, δεν κάνεις εύκολα νέες φιλίες. Δεν μπορείς να εμπιστευτείς, δεν μπορείς να αφήσεις τον εαυτό σου ελεύθερο να δείξει αυτό που πραγματικά είναι. Ακόμα και αν συναντήσεις κάποιους ανθρώπους που θα μπορούσες και θα ήθελες να πλησιάσεις περισσότερο, οι υποχρεώσεις, τα διαφορετικά ενδιαφέροντα, η απόσταση … σε κρατάν πίσω. (Αυτό το τελευταίο ήταν homage στο Φαντασματάκι μου)
Η Σκα λοιπόν μπήκε στη ζωή μου, κυριολεκτικά σαν σίφουνας, για να μου αποδείξει ότι κάνω λάθος। Φαινομενικά έχει έναν εκ διαμέτρου αντίθετο χαρακτήρα από το δικό μου. Κι όμως διαφωνούμε σπάνια, πολλές φορές μπορούμε να συνεννοηθούμε χωρίς να μιλάμε, με μια ματιά ή μια λέξη. Τα τελευταία χρόνια η Σκα έχει γίνει απαραίτητη στην καθημερινότητα μου (παρά την απόσταση που μας χωρίζει). Αν για κάποιο λόγο περάσει μια μέρα και δεν καταφέρουμε να μιλήσουμε την επόμενη παίρνει φωτιά το τηλέφωνο. Με το εκρηκτικό της ταμπεραμέντο, την ανυπομονησία της, τον αυθορμητισμό και την απίστευτη γενναιοδωρία της (σε συναισθήματα κυρίως) με κάνει να την αισθάνομαι σαν παιδί που χρειάζεται φροντίδα, αλλά χωρίς αυτό να με κουράζει ή να με κάνει να δυσανασχετώ… Ναι αυτή είναι η Σκα….

Και αυτό ήταν και το ποστ μου σχετικά με τη φιλία….
Να στείλω κι εγώ τις προσκλήσεις μου στην done for , στη Natalia και στην Only Santi, να μας γράψουν … περί φιλίας