Η νύχτα δίψασε για ίσκιους
Για χείλη δίψασε η πηγή
Στενάζει ο άνεμος στα φύλλα
Κι είναι η σελήνη μοναχή.
Μα εγώ διψώ για ένα τραγούδι
Να φτάσει ως τους ουρανούς
Δίχως φεγγάρια, δίχως κρίνους
Και δίχως έρωτες νεκρούς
Ένα τραγούδι όλο γαλήνη
Ένα τραγούδι φωτεινό
Παρθένο από την αγωνία
Κι από την θλίψη ορφανό
Η νύχτα δίψασε για ίσκιους
Για χείλη δίψασε η πηγή
Μα εγώ διψώ για ένα τραγούδι
Να φτάσει μέσα στην ψυχή.
Federico Garcia Lorca
*Αφιερωμένο στην καλύτερη μου φίλη λίγες ώρες πριν ξημερώσει η μέρα των γενεθλίων της!
Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη το 1997 πολύ πριν ανακαλύψω τις ψηφιακές μηχανές. Ελπίζω ότι σύντομα θα βγάλουμε μια καλύτερη στο ίδιο σημείο. Χρόνια σου πολλά μπουμπουκάκι μου!
| 01-H Nixta Dipsase... |
