Κάποτε ο Αύγουστος ήταν χρυσογάλανος και γελαστός. Η ευτυχία κρυβόταν σε μια φέτα καρπούζι, στο πορτοκαλί περίγραμμα του ήλιου όταν τον κοιτούσες κατάματα, στον αφρό από τα κύματα που έσκαγαν στην ακρογιαλιά.
Κάποτε ο Αύγουστος ήταν ο οδηγός στην περιπέτεια. Ο άσπρος λαγός της Αλίκης, ο κοκκινολαίμης του Μυστικού Κήπου. Τα φωτάκια από τα πλοία που βλέπαμε τις νύχτες ν΄αρμενίζουν μεσοπέλαγα.
Παιδιά…Τίποτα δεν είναι ικανό να σταματήσει τη φαντασία τους!
Τίποτα εκτός από το χρόνο. Και τις ιδέες που διαβρώνονται. Και τις θεωρίες που ακυρώνουν τις προγενέστερες τους. Και τις φιλοσοφίες που μας βοηθούν, παραπλανόντας μας. Και την σοφία της εμπειρίας που βάζει φωτιά στα όνειρα.
Τώρα ο Αύγουστος είναι μια ευκαιρία να κάνεις όσα δεν πρόλαβες να κάνεις όλο το χρόνο… Όσα θεώρησες δευτερεύοντα και λιγότερο σημαντικά από τα άλλα… αυτά που σου προκαλούν έλκη, καρδιοπάθειες, και διάφορα ψυχοσωματικά ….
Τώρα ο Αύγουστος είναι μια ένεση … ένα εμβόλιο για να περάσεις πιο ελαφριά τις αρρώστιες της υπόλοιπης χρονιάς.
Άραγε μπορεί να ξορκιστεί με άμμο και βότσαλα ο Σεπτέμβρης?
| INXS - Full Moon, ... |
*Η φωτογραφία στην αρχική της μορφή ήταν του Richard G. και ήταν αριστουργηματική όπως και όλες οι φωτογραφίες του.
6 σχόλια:
Ο τίτλος είναι οι τελευταίοι στίχοι ένος ποιήματος του Ρίλκε.
Την φωτογραφία δεν την έχω τραβήξει εγώ, αλλά την έχω "πειράξει" τόσο ώστε να τη θεωρώ και δικό μου δημιούργημα.
Ανάμεσα στο κάποτε και στο τώρα μεσολαβεί η ζωή που ζήσαμε, ας την αξιολογήσουμε κατάλληλα!!
Ας ζήσουμε επιτέλους και μακριά απο μας οι όποιες μεμψιμοιρίες!!!
Την καλημέρα μου
Μα... γλυκειά μου, αισιόδοξη Χαρά... ο μοναδικός λόγος υπάρξης αυτού του μπλογκ είναι η μεμψιμοιρία... (όπως τη λες εσύ, εγώ είμαι πιο επιεικής με τον εαυτό μου και την ονομάζω νοσταλγία!)
Η ζωή μας είναι πολύ μικρή και πολύ γεμάτη για να γκρινιάζουμε αλλά κάπως πρέπει και να εκτονωθούμε.
Και ναι... η αξία της ζωής που έχουμε ζήσει στο μεταξύ έχει αναγνωριστεί και είναι μεγάλη αλλά πες μου ότι εξακολουθείς να ζεις τα καλοκαίρια με την ίδια ανεμελιά και χαρά όπως τα παιδικά σου, πες μου ότι ο Αύγουστος δεν είναι και για σένα αυτο που λέμε "δεκα μερες διακοπές να γεμίσουμε τις μπαταρίες" κι εγώ θα αντικαταστήσω το ποστ μου με ένα άλλο ... ύμνο στο καλοκαίρι!
Γιατι ειναι κυματακι η ζωη μας στο πελαγος σαν εκεινα τα βαθυγαλανα στο αγαπημενο σου λιμανι..
Βαθυσκιωτα ή διαφανα απανεμα η αγριεμενα...κι εμεις σαν κυματα παμε κι ερχομαστε και οτι ζησαμε ...θυμομαστε μ αγαπη οσο μεγαλωνουμε..Kι ισως καποτε ετσι θυμομαστε κι αυτον τον Αυγουστο τα Χρονια που θα ρθουν...
Στην υγεια μας για τον φορτωμενο Σεπτεμβρη που ερχεται...
Υπαρχει παντα τροπος ..να ξορκιστει...
S..
...
Τώρα είναι αργά
Κι όλοι οι φίλοι μου έχουν αποκοιμηθεί
Εγώ αθεράπευτα πιστός σ’αυτόν τον δρόμο
θα ξαγρυπνήσω ως το πρωί
για να μαζέψω τα καινούρια όνειρα που θα γεννήσετε
Να τα φυλάξω
και να σας τα ξαναδώσω μια άλλη φορά
πάλι σε μουσική ...
Καληνύχτα Σκα μου ...
Θα μεινω μαζι σου..μια νυχτα με πολυ Μανο..
Δημοσίευση σχολίου