H Lady Blue περνά μητρική κρίση. Της λείπουν τόσο πολύ τα μωρά της που φωτογραφίζει τα παιδιά των γειτόνων! Ο τίτλος είναι κλεμμένος από μια πολύ παλιά αμερικάνικη ταινία με τη Faye Dunaway που την είχα δει πιτσιρίκι και μου φαινόταν εξωπραγματικό ότι μπορεί να υπήρχαν τέτοιες μαμάδες... (Α ρε μάνα... με τα παστίτσια σου και τις σπανακόπιτες σου... και το λιβανιστήρι κάθε Σάββατο βράδυ... Εγώ γιατί δεν έγινα σαν εσένα ε;)
Αυτά που κρατάμε φυλακισμένα στην ψυχή μας... πίκρες, φόβους, ερωτηματικά. Αυτά που μας στοιχειώνουν, που γίνονται εφιάλτες τις νύχτες, κόβοντας την ανάσα μας. Αυτά που θέλουμε ν'αφήσουμε πίσω... αλλά όχι να λησμονήσουμε! Αυτά μου αρέσει να σιγοτραγουδώ... Όταν η διαθεσή μου είναι σε αποχρώσεις ... κυανές!
3 σχόλια:
H Lady Blue περνά μητρική κρίση. Της λείπουν τόσο πολύ τα μωρά της που φωτογραφίζει τα παιδιά των γειτόνων!
Ο τίτλος είναι κλεμμένος από μια πολύ παλιά αμερικάνικη ταινία με τη Faye Dunaway που την είχα δει πιτσιρίκι και μου φαινόταν εξωπραγματικό ότι μπορεί να υπήρχαν τέτοιες μαμάδες...
(Α ρε μάνα... με τα παστίτσια σου και τις σπανακόπιτες σου... και το λιβανιστήρι κάθε Σάββατο βράδυ... Εγώ γιατί δεν έγινα σαν εσένα ε;)
Ένας καινούριος κόσμος γεμάτος χρώμα, που ακροβατεί ανάμεσα στη πραγματικότητα και τις πασχαλίτσες είναι ομορφότερος από το παστίτσιο.
Και λιγότερο παχυντικός μάλιστα ...
Δημοσίευση σχολίου