Στη στροφή μιας νοσταλγικής σκέψης ...
Το μέλλον δεν είναι ποτέ μακριά.
Κι εγώ προχωρώ παραδόξως στον ίδιο ρυθμό με τον εαυτό μου
Το μέλλον δεν είναι ποτέ μακριά.
Κι εγώ προχωρώ παραδόξως στον ίδιο ρυθμό με τον εαυτό μου
...κοιτάζω έξω και χαράζει.
skip to main |
skip to sidebar
Αυτά που κρατάμε φυλακισμένα στην ψυχή μας... πίκρες, φόβους, ερωτηματικά. Αυτά που μας στοιχειώνουν, που γίνονται εφιάλτες τις νύχτες, κόβοντας την ανάσα μας. Αυτά που θέλουμε ν'αφήσουμε πίσω... αλλά όχι να λησμονήσουμε! Αυτά μου αρέσει να σιγοτραγουδώ... Όταν η διαθεσή μου είναι σε αποχρώσεις ... κυανές!
3 σχόλια:
"Εκτός τόπου και χρόνου
να ζήσω μια φορά
Σαν ρόδα που κυλά στην άκρη
εκεί του δρόμου"
Εκεί στην άκρη της αποβάθρας, με λίγο κρασί. Και τα δάκτυλα να παίζουν με το νερό.
Κι είναι ο σκοπός λυπητερός και τραγουδάει
Γίνετε ύμνος γιορτινός και όλο γελάει
Κι όλο γελάει...
... λίγο πριν αρχίσουν να πέφτουν οι πρώτες ψιχάλες
"Πρωί και βράδυ και πρωί
μία σελήνη ακροβατεί
κι ένας βλαμμένος ήλιος.
Στης μέρας το λεπτό σκοινί
στεγνώνουν οι άλλοι μου εαυτοί
και παραμένω ίδιος."
(... κάτω από το βλαμμένο ήλιο της Λευκωσίας. Κάτι ξέρει ο ποιητής )
Δημοσίευση σχολίου