Πέρασε ένα δύσκολο βράδυ. Από αυτά που ο ύπνος σε τρομάζει και τον διακόπτεις κάθε τόσο για να ηρεμήσεις πριν αποφασίσεις να τον εμπιστευτείς ξανά και να βουλιάξεις στην αγκαλιά του.
Ίσως φταίει η μυρωδιά από τα λουλούδια της νερατζιάς που πάντα τέτοια εποχή στολίζουν τα βάζα του σπιτιού μου. Είναι μια βαρυά, μεθυστική μυρωδιά, γεμάτη αναμνήσεις.
Ίσως πάλι φταίνε οι αλεργίες της άνοιξης... (Υπάρχουν άραγε αλεργίες στην ψυχή παρόμοιες με αυτές του σώματος; Κάτι σαν αόρατα, εσωτερικά εξανθήματα ας πούμε...)
Ίσως να μην φταίει καθόλου η άνοιξη και να μου λείπουν απλά τα μωρά μου. Είναι άδειο το σπίτι χωρίς τις φωνούλες να αντηχούν παντού.
Ξημέρωσε η μέρα βροχερή, αλλά δεν θα κρατήσει πολύ... Ο Απρίλης δεν αφήνει τίποτα να του χαλάσει τη διάθεση...
Tίποτα;
.
.
.
...when it rains in here it's storming in the sea...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου