Υπήρχε κάποτε ένας σπόρος που έκρυβε μέσα του μια ψυχή.
Οι άνεμοι τον ταξίδευαν από πολιτεία σε πολιτεία, από βουνά σε λαγκάδια, από θάλασσες σε ακρογιαλιές.
Πέρασε μήνες ατέλειωτους, παγωμένος και ταλαιπωρημένος, περιπλανώμενος εδώ κι εκεί.
Κάποια μέρα ένα απαλό αεράκι τον έφερε στην φωλιά μιας αγριόχηνας. Κούρνιασε μέσα στα πούπουλα του νεογέννητου πουλιού της και έμεινε εκεί. Η μικρή αγριόχηνα δεν τον έδιωξε! Αντίθετα τον πήρε υπό την προστασία της, μέσα στις ζεστές φτερούγες της. Όταν μάλιστα τα άλλα πουλιά έφυγαν, εκείνη έμεινε πίσω να κρατήσει το σπόρο της ζεστό. Κι ο σπόρος πράγματι ζεστάθηκε και κάρπισε κι έγινε ένας δυνατός άνθρωπος.
Η αγριόχηνα τότε τον παρακάλεσε να μείνει μαζί του αφού οι δικοί της είχαν όλοι φύγει και δεν είχε που αλλού να πάει. Ο άνθρωπος όμως δεν την ήθελε μαζί. Ήθελε να συναντήσει άλλους ανθρώπους, να γνωρίσει όμοιούς του… Τι να την κάνει μαζί του μια αγριόχηνα; Μόνο σαν εμπόδιο την έβλεπε!
Αυτό που δεν ήξερε ήταν, ότι η ψυχή που έκρυβε μέσα του σαν σπόρος, είχε φύγει και είχε κρυφτεί στην αγριόχηνα. Το κατάλαβε όταν εκείνη είχε ήδη φύγει απελπισμένη μακριά.
Από τότε αυτός ο άνθρωπος ψάχνει να βρει την ψυχή του. Περιπλανιέται όπως τότε που ήταν σπόρος σε τόπους παγωμένους και αφιλόξενους ή υγρούς και μελαγχολικούς ή ζεστούς και ξεραμένους από τις καυτές αχτίδες του ήλιου. Ψάχνει την αγριόχηνα για να βρει ξανά την ψυχή του!
Οι άνεμοι τον ταξίδευαν από πολιτεία σε πολιτεία, από βουνά σε λαγκάδια, από θάλασσες σε ακρογιαλιές.
Πέρασε μήνες ατέλειωτους, παγωμένος και ταλαιπωρημένος, περιπλανώμενος εδώ κι εκεί.
Κάποια μέρα ένα απαλό αεράκι τον έφερε στην φωλιά μιας αγριόχηνας. Κούρνιασε μέσα στα πούπουλα του νεογέννητου πουλιού της και έμεινε εκεί. Η μικρή αγριόχηνα δεν τον έδιωξε! Αντίθετα τον πήρε υπό την προστασία της, μέσα στις ζεστές φτερούγες της. Όταν μάλιστα τα άλλα πουλιά έφυγαν, εκείνη έμεινε πίσω να κρατήσει το σπόρο της ζεστό. Κι ο σπόρος πράγματι ζεστάθηκε και κάρπισε κι έγινε ένας δυνατός άνθρωπος.
Η αγριόχηνα τότε τον παρακάλεσε να μείνει μαζί του αφού οι δικοί της είχαν όλοι φύγει και δεν είχε που αλλού να πάει. Ο άνθρωπος όμως δεν την ήθελε μαζί. Ήθελε να συναντήσει άλλους ανθρώπους, να γνωρίσει όμοιούς του… Τι να την κάνει μαζί του μια αγριόχηνα; Μόνο σαν εμπόδιο την έβλεπε!
Αυτό που δεν ήξερε ήταν, ότι η ψυχή που έκρυβε μέσα του σαν σπόρος, είχε φύγει και είχε κρυφτεί στην αγριόχηνα. Το κατάλαβε όταν εκείνη είχε ήδη φύγει απελπισμένη μακριά.
Από τότε αυτός ο άνθρωπος ψάχνει να βρει την ψυχή του. Περιπλανιέται όπως τότε που ήταν σπόρος σε τόπους παγωμένους και αφιλόξενους ή υγρούς και μελαγχολικούς ή ζεστούς και ξεραμένους από τις καυτές αχτίδες του ήλιου. Ψάχνει την αγριόχηνα για να βρει ξανά την ψυχή του!
*Την πρόταση «Υπήρχε κάποτε ένας σπόρος που έκρυβε μέσα του μια ψυχή» την είχα διαβάσει πριν λίγα χρόνια σε μια προδημοσίευση του βιβλίου του Θανάση Τριαρίδη «Τα ανθισμένα συρματοπλέγματα της καρδιάς μας». Το βιβλίο δεν ξέρω αν κυκλοφόρησε ποτέ… Το έψαξα τότε αλλά δεν το βρήκα. Η φράση όμως αυτή υπήρξε έμπνευση για τουλάχιστον 10 διαφορετικές ιστοριούλες. Αυτή τυχαίνει να είναι η αγαπημένη των παιδιών μου… λόγω του ηθικού διδάγματος.. Ποτέ δεν πρέπει να υποτιμάμε την επίδραση ενός ηθικού διδάγματος στα παιδιά…
10 σχόλια:
Ιστορία εκλάπη, φωτογραφία εκλάπη, ευτυχώς που άδειασα ένα πιάτο πριν λίγη ώρα γιατί ήμουν άξια να κλέψω και την αγριόχηνα. :-)
H αγριόχηνα έγινε καπνός... Πήγε να βρει τις άλλες σε μέρη εξωτικά! Η φωτό κακώς εκλάπη διότι είναι κουτσουρεμένη! Πάρε αυτή (http://www.imageshack.gr/view.php?file=905f8du10dqyzj32s4i3.jpg) που είναι... ακουτσούρευτη! Η ιστορία, πάλι, σκέφτομαι σοβαρά να κάνω ένα αντίτυπο των Περιπετειών της Λίτσας Πασχαλίτσας με την υπέροχη εικονογράφηση των καμαριών μου και να στη στείλω... Χριστουγεννιάτικο δώρο συλλεκτικής αξίας... :P
τεστ απο μακ, δε χρειαζεται να το δημοσιευσεις, αρκει να ξερω αν το πηρες.. μακια
το βραδυ θα στειλω ενα απο το πισι.
Αστειεύεσαι που δε θα το δημοσιεύσω.... Ήρθε σχόλιο από μακ και θα το αφήσουμε αδημοσιίευτο???
:)
Καθε προσπαθεια να μιλησω για το υπεροχο παραμυθι(και εκανα 4 που σημαινει οτι εφαγα 4 πιατα φαι) παει χαμενη. Το παραμυθι δε με θελει. Αποψε ηρθα να ευχηθω Χρονια Πολλα στη μαμα. Και υπεροχες στιγμες στην εξοχη. Φιλακια..
Σ'ευχαριστώ πολύ Δεσποινάκι μου... Να είσαι καλά και να χαίρεσαι κι εσύ τη μανούλα σου πολλά πολλά χρόνια ακόμα.
Όσο για το παραμύθι... το σημαντικότερο ήταν να φας το φαγητό σου... αν άδειασες τέσσερα πιάτα ... τα λόγια είναι περιττά!! :)
πολυ ωραίο παραμύθι... ακόμα και χωρίς πιάτα να περιμένουν μπροστά μου
Και εδώ γεννάται η απορία ... το παραμύθι νοστιμίζει το φαγητό ή το φαγητό κάνει πιο όμορφο το παραμύθι? :D
Ευχαριστώ Ναταλία
Καλό σου βράδυ
To φαγητό το νοστιμίζει το μάγειρας και το παραμύθι ο παραμυθάς. ΣΦΛΠ
Χρόνια πολλά. :-)
(Σύνδεσμος Φίλων Λίτσας Πασχαλίτσας)
Οι ευχές διαβιβάστηκαν!
Η Λίτσα Πασχαλίτσα θα τυπωθεί μέσα στις γιορτές για να μοιραστεί αντίτυπο στα μέλη του Συνδέσμου ....
Δημοσίευση σχολίου