Μια ημέρα-μια νύχτα, μια γέννηση-ένας θάνατος, μια αρχή –ένα τέλος… άσπρο-μαύρο! Η ζωή…. Και η δική μου ζωή, σε έντονα πανομοιότυπο μοτίβο τον τελευταίο καιρό….
Και παρακολουθώ κατάπληκτη τις εναλλαγές …. Ειδικά τις εσωτερικές …. Κάποιες στιγμές με τρομάζουν.
Η πτώση. Απροσδόκητη και αδυσώπητη. Ανάκτηση δυνάμεων. Αναζήτηση. Ψηλάφηση μιας νέας πραγματικότητας, νέων αισθήσεων. Ανεμοστρόβιλος ασταθών παραμέτρων. Όπως μια παλιά ασπρόμαυρη ταινία, που σου προκαλεί συγκίνηση και γέλια σε μια μόνο σκηνή. Όπως ένα ήρεμο τζαζ κομμάτι έρχεται ξαφνικά να αναταράξει τις χορδές των τυμπάνων σου.
Ο φυσικός φωτισμός, παράξενος…σαν φιλτραρισμένος… από σύννεφα που εμφανίζονται όσο ξαφνικά εξαφανίζονται και προσθέτουν ένταση στην ατμόσφαιρα.
Πολλά πράγματα φαίνονται να μου βαραίνουν τους ώμους. Όχι όλα αρνητικά. Δεν υπάρχει θέση για την ήρεμη σταθερή ρουτίνα μου.
Προς το παρόν αφήνομαι να παρασυρθώ μέχρι να ανακαλύψω την δική μου τάξη των πραγμάτων.
| Chet Baker & Paul ... |
4 σχόλια:
Ήταν λέει μια φωτογραφία μαγική, που έκρυβε δυο εικόνες κι έβγαζε σε ξέφωτο.
(Σαν το χάρακα που με είχε στείλει στο γραφείο για τιμωρία. Έβλεπες ένα κατάμαυρο δράκο έτοιμο να κατασπαράξει τα πάντα και μετά τη γύριζες λίγο με το χέρι κι έβλεπες ένα καταπράσινο ξέφωτο. Κι όλη η μαγεία ήταν η αλλαγή.Η ίδια όταν άλλαζες το δράκο με το ξέφωτο κι όταν άλλαζες το ξέφωτο με το δράκο.)
ειδες μαι λειντυ.. αλλες φορες αποζηταμε τη ρουτινα.. κι αλλες την αφοριζουμε..
.. φιλακια γλυκεια μου..
Είχα κι εγώ ένα χάρακα-μαγική εικόνα...αλλά χωρίς δράκο...και χωρίς ξέφωτο. Αν θυμάμαι καλά εμφάνιζε τον ήλιο κι εξαφάνιζε το φεγγάρι και τούμπαλιν. Μια ωραία πρωία αποφάσισα να τον δυαλύσω για να δω που κρύβεται το ένα όταν εμφανίζεται το άλλο... Κριμας!!! Ήταν ωραίο χαρακάκι!
Μου'λειψες φαντασματάκι μου... φιλάκια
Είναι σαν το βότσαλο στην λίμνη που λεγε κι ο αείμνηστος ο Λογοθετίδης, Δεσποινάκι μου!
Ένα-δυο βοτσαλάκια δίνουν κίνηση στο νερό και ζωντανεύουν τη λίμνη.
Όταν πέφτουν οι κοτρώνες η μία πίσω από την άλλη κινδυνεύει να αδειάσει η λίμνη! (ανάλογα και τη λίμνη βέβαια... Η λίμνη Τιτικάκα ας πούμε, θα άντεχε αρκετές κατολισθήσεις φαντάζομαι! :))
Φιλάκια πολλά
Δημοσίευση σχολίου