Περιβάλλον, Bloggers και μη-Bloggers…

Προχθές το απόγευμα έλαβα ένα e-mail από τη Ναταλία , στο οποίο με ενημέρωνε για την χθεσινή ημέρα, μια ημέρα κινητοποίησης για το περιβάλλον.
Αν και σχετικά ευαισθητοποιημένη στα περιβαλλοντολογικά θέματα με ενεργή συμμετοχή σε διάφορες μικρές οικολογικές οργανώσεις, το mail της με προβλημάτισε αρκετά. Μου πρότεινε να αφιερώσω το σημερινό μου ποστ σε οτιδήποτε σχετικό με περιβάλλον. Μου φάνηκε εξαιρετικά δύσκολο….. Οι ανησυχίες πολλές αλλά τι να πεις που δεν έχει ειπωθεί και σε ποιόν που δεν ξέρει ήδη αρκετά; Το να τις εκφράσεις αυτές τις ανησυχίες σε ένα blog πόσο ευδόκιμο μπορεί να είναι;
Φροντίζω το περιβάλλον… Ναι έχω δύο κάδους απορριμμάτων έξω από το σπίτι μου και χωρίζω τα σκουπίδια μου σε ανακυκλώσιμα και μη. Ναι έχω πάει δύο φορές για δενδροφύτευση και όσο συχνότερα μπορώ παίρνω μέρος σε δραστηριότητες δήμων, σχολείων και οργανώσεων. Όλα αυτά είναι τα αυτονόητα … αυτά που ο καθένας από εμάς μπορεί και πρέπει να κάνει. Πάρα πέρα; Τι;
Ενώ σκεφτόμουν και συλλογιζόμουν λοιπόν αν θα έκανα κάποιο ποστ ή όχι και τι θα έγραφα ήρθε ο πεντάχρονος γιος μου κρατώντας τις μπαταρίες από το αυτοκινητάκι του στο χέρι. «Μαμά τέλειωσαν. Που έχεις την τσαντούλα με τις χαλασμένες μπαταρίες, για να τις πάμε στο ρομπότ που τις τρώει;»
Δεν χρειαζόταν πολύ σκέψη λοιπόν…. Το βρήκα το «Πάρα πέρα» μου. Τα παιδιά…. Αυτά που μαθαίνουμε τώρα εμείς να κάνουμε ίσως θα έπρεπε σε εκείνα να γίνουν τρόπος ζωής. Η αγάπη για τη φύση, η ανακύκλωση, η σωστή διατροφή, η φροντίδα των δασών είναι πράγματα που θα έπρεπε να μαθαίνουν όπως μαθαίνουν γραφή κι ανάγνωση.
Το πρώτο βήμα γίνεται μέσα στο σπίτι, το δεύτερο στο σχολείο…. Μια συζήτηση με τη δασκάλα και μια πρόταση … ίσως ακόμα και στο σύλλογο γονέων και κηδεμόνων….
Αφού το μέλλον ανήκει στα παιδιά, τότε ας τους δείξουμε το δρόμο για να το κάνουν καλύτερο…

beck_-_everybodys_...