Παρασκευή 31 Αυγούστου 2007

Και πάλι το φεγγάρι…


Μέσα στο χαμόγελό του μπορεί να διαβάσεις τις περιπέτειες των παλιρροιών. Μέσα στα μάτια του να γευτείς τους ωκεανούς.
Ακόμα και οι γλάροι παραδίδονται στις χρυσαφένιες καμπύλες του και αφήνονται να κουρνιάσουν κάτω από τις αχτίδες του.

Η πανσέληνος του Αυγούστου ανέτειλε πάνω από την καμένη γη σε μια εποχή ρίγους για τις στατιστικές αλληλουχίες. Σε μια εποχή κωδικοποιημένης ελπίδας.
Σε μια εποχή που όλα όσα σε γοητεύουν μπορούν για μια τυφλή στιγμή να σε απογοητεύσουν,
και που ακόμα και η αγάπη μπορεί να μεταλλαχτεί σε μια φοβερή παρεξήγηση…


…still, I wanna keep seeing the whole of the moon

The Waterboys - Th...

4 σχόλια:

Blue είπε...

Η φωτογραφία είναι αφιερωμένη στο Δεσποινάκι, γιατί η τελευταία μου σκέψη πριν την τραβήξω ήταν "άλλο ένα φεγγάρι χαμένο..."

done for είπε...

Ή "άλλο ένα φεγγάρι πεισματάρικο".

Πάσχω από φθινοπωρινή αισιοδοξία. Αγνοήστε με.:-)

Blue είπε...

Δεν μπορείς να αγνοήσεις την αισιοδοξία....ειδικά την φθινοπωρινή!!!
Και λέω να κάνω και μια πρόποση μιας κι ειμαι ετοιμη να πιω ένα ποτήρι κρασί.... Στα πεισματάρικα φεγγάρια...

δεσποιναριον είπε...

Τωρα το ειδα αυτο.. τοσο αποπροσανατολισμενη ειμαι αυτο τον καιρο.. ευχαριστω μαι λειντυ.. οχι τιποτα αλλο .. τοχασα κι αυτο .. κολλημενη μπροστα σε μια οθονη τηλεορασης.. ακομα ψαχνω την αισιοδοξια.. αντε θα πιω μαζι σας ενα ποτηρακι κρασι...