… και ντροπαλός, μάζεψε τα σύννεφα να παίξουν κρυφτό.
Πότε πίσω από ένα άσπρο φουντωτό, πότε πίσω από ένα γκρίζο αφράτο!
Γέλαγαν τα λουλούδια και τον έψαχναν κοιτώντας στον ουρανό. Γέλαγαν και τα σύννεφα και έτρεχαν χαρούμενα να παίξουν μαζί του.
Κι όλο και μαζεύονταν περισσότερα ακούγοντας τα γέλια και τις χαρές, για να πάρουν μέρος στο παιχνίδι με τον ξανθό, όμορφο ήλιο.
Μα ξάφνου μαζεύτηκαν πάρα πολλά! Τόσα πολλά που ….. γέμισαν τον ουρανό. Ο ήλιος χάθηκε μέσα στον απαλό αφρό τους.
Ανησύχησαν τα λουλούδια …. Τεντώθηκαν ψηλά και άρχισαν να τον φωνάζουν με την ψιλή αέρινη φωνούλα τους… Ο ήλιος όμως … πουθενά!
Θύμωσαν οι παπαρούνες με τα άμυαλα σύννεφα και κοκκίνισαν ακόμα πιο πολύ! Θύμωσαν και οι μαργαρίτες κι έβαλαν τα κλάματα! Τις είδαν τα σύννεφα και ντροπιάστηκαν. Άρχισαν να κλαίνε κι εκείνα.
Πόσα δάκρυα συννεφένια έπεφταν στη γη!!
Βράχηκαν τα λουλούδια, έπλυναν τα πέταλά τους, δρόσισαν και τις ρίζες τους.
Κι όταν είδαν πόσο όμορφα έγιναν με τα δάκρυα που τους έριξαν τα σύννεφα, ηρέμησαν…. «Μην κλαίτε άλλο συννεφάκια…» τους ψιθύρισαν και τους χαμογέλασαν γλυκά!
Θαμπώθηκαν τα σύννεφα από την ομορφιά τους και προσπαθώντας να τα δουν καλύτερα άρχισαν να ξεχωρίζουν το ένα από το άλλο και να απλώνονται μακριά.
Και ο ήλιος χαμένος τόση ώρα ανάμεσά τους, βρήκε πάλι το δρόμο του και γελαστός και φωτεινότερος από ποτέ, άρχισε πάλι τα παιχνιδάκια του!
Πότε πίσω από ένα άσπρο φουντωτό, πότε πίσω από ένα γκρίζο αφράτο!
Γέλαγαν τα λουλούδια και τον έψαχναν κοιτώντας στον ουρανό. Γέλαγαν και τα σύννεφα και έτρεχαν χαρούμενα να παίξουν μαζί του.
Κι όλο και μαζεύονταν περισσότερα ακούγοντας τα γέλια και τις χαρές, για να πάρουν μέρος στο παιχνίδι με τον ξανθό, όμορφο ήλιο.
Μα ξάφνου μαζεύτηκαν πάρα πολλά! Τόσα πολλά που ….. γέμισαν τον ουρανό. Ο ήλιος χάθηκε μέσα στον απαλό αφρό τους.
Ανησύχησαν τα λουλούδια …. Τεντώθηκαν ψηλά και άρχισαν να τον φωνάζουν με την ψιλή αέρινη φωνούλα τους… Ο ήλιος όμως … πουθενά!
Θύμωσαν οι παπαρούνες με τα άμυαλα σύννεφα και κοκκίνισαν ακόμα πιο πολύ! Θύμωσαν και οι μαργαρίτες κι έβαλαν τα κλάματα! Τις είδαν τα σύννεφα και ντροπιάστηκαν. Άρχισαν να κλαίνε κι εκείνα.
Πόσα δάκρυα συννεφένια έπεφταν στη γη!!
Βράχηκαν τα λουλούδια, έπλυναν τα πέταλά τους, δρόσισαν και τις ρίζες τους.
Κι όταν είδαν πόσο όμορφα έγιναν με τα δάκρυα που τους έριξαν τα σύννεφα, ηρέμησαν…. «Μην κλαίτε άλλο συννεφάκια…» τους ψιθύρισαν και τους χαμογέλασαν γλυκά!
Θαμπώθηκαν τα σύννεφα από την ομορφιά τους και προσπαθώντας να τα δουν καλύτερα άρχισαν να ξεχωρίζουν το ένα από το άλλο και να απλώνονται μακριά.
Και ο ήλιος χαμένος τόση ώρα ανάμεσά τους, βρήκε πάλι το δρόμο του και γελαστός και φωτεινότερος από ποτέ, άρχισε πάλι τα παιχνιδάκια του!
(Το παραμυθάκι που βοήθησε να διώξουμε την απογοήτευση μιας συννεφιασμένης και βροχερής Πρωτομαγιάς!)
10 σχόλια:
Το παραμυθάκι που βοήθησε να διώξουμε την απογοήτευση μιας συννεφιασμένης και βροχερής Πρωτομαγιάς!
Θαθελα να δω την εκφραση στα προσωπακια αυτων που ακουγαν το παραμυθι. Πολυ τρυφερο..
Δεν άκουγαν μόνο! Συμπληρώναν ότι ξεχνούσε η αφηρημένη μαμά!Συνήθως έτσι γίνεται... Αν δεν φοβόμουν ότι θα ξεχνούσα περισσότερες από τις μισές, θα έγραφα στο χαρτί και τις "Περιπέτειες της Λίτσας της Πασχαλίτσας στον κήπο με το συντριβάνι".
Καλημέρα Δεσποινάκι!
Να το κλέψω, να το διαβάσω κάπου αύριο;
(Θα αναφέρω την πηγή, εννοείται.)
Να το κλέψεις και να μην αναφέρεις καμιά πηγή εννοείται!!! Πως θα εξηγήσεις δηλδή στα καημένα τα παιδάκια τι σημαίνει blog?
Αυτά είναι εντελώς elementary.
Με τον ίδιο τρόπο που οι αδελφοί Γκριμ είναι από την Δανία ( όπου Δανία=μακρινό μέρος που δε μας ενδιαφέρει ), η συγγραφέας θα είναι από τη Νετβλογία.
... όπου Νετμπλογία ... μακρινό μέρος που θα μας ενδιαφέρει σε λίγα χρόνια αλλά για την ώρα... τι γλώσσα είπαμε μιλάνε στη Νετμπλογία?
χμ .. εβλογη (!) ερωτηση...
και άκρως επίκαιρη ... :D
Μιλούν ιντικικά. :-)
Δημοσίευση σχολίου