Είναι πολύ εύκολο να χαράσσεις πορείες... να κάνεις πλάνα... να σχεδιάζεις τη ζωή σου. Ο καπνός δεν φθάνει όμως ποτέ στον ουρανό..... σταματά πάντα λίγο πριν αγγίξει τις γαλάζιες πτυχές. Και οι πορείες δεν φθάνουν πάντα στο τέλος που είχαμε σχεδιάσει να φθάσουν. Κι αν δεν μείνει τίποτα άλλο παρά μια καρτ ποσταλ, πέρασμα από ένα επίπεδο σε ένα άλλο, οξειδωμένο από την ίδια τη φωτεινοτητά του; Kι αν όλα είναι μια ανάμνηση και το μυαλό μας λειτουργεί όπως η βαλβίδα μιας καρδιάς … Ή όπως ένας κυματοθραύστης …
4 σχόλια:
"Καπνοί 'ναι τα μελλούμενα κι αφρός τα περασμένα..."
Άραγε πονούν οι κυματοθραύστες;
Καθόλου δεν πονούν! Κύμα το κύμα σκληραγωγήθηκαν κι έγιναν χοντρόπετσοι! Τώρα πια φοβούνται μόνο τη νηνεμία που κρατά τα κύματα μακρυά!
δεν τα οριζουμε ολα εμεις, δυστυχως.......
Για την ακρίβεια, πολύ λίγα είναι αυτά που ορίζουμε! Αλλά μη λες δυστυχώς!Δεν είναι πάντα τόσο τρομερός αυτός ο ... "αστάθμητος παράγοντας".
... Καλώς όρισες Σαντούλα!
Δημοσίευση σχολίου